O Final móstranos a xente de diversas idades, etnias e estados de ánimo, viaxando no interior dun tren. Neste microcosmos, que representa o mundo enteiro, cada un dos seus habitantes viaxa cara un destino individual diferente, pero todos van na mesma dirección. Se o último plano de Vida (Kyanq, 1993) parecía selar a fe de Pelechian na humanidade, n'O Final, o último plano devólvenos á eterna dialéctica entre o descreimento e a esperanza que caracteriza toda a obra do realizador armenio.